Καταρχήν, εμείς οι ίδιες/ εμείς οι ίδιοι οφείλουμε για τα παιδιά μας: να σκεφτόμαστε θετικά και να κρατάμε μια πιο θετική στάση ζωής, να εκφραζόμαστε με θετικά συναισθήματα, ελπίδα και αισιοδοξία, να προσπαθούμε να επιτύχουμε τους στόχους μας και να επιλύουμε τα προβλήματά μας με αντοχή, αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα και επιμονή, να νιώθουμε και να προσπαθούμε […]

Αρνητικά, επιπόλαια Συμπεράσματα για κάθε έκβαση της ζωής μας. Οι σκέψεις μας δεν τεκμηριώνονται, δεν έχουν λογική βάση, δεν επιβεβαιώνονται από την πραγματικότητα. Σαν άνθρωποι, βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα, τα οποία εκφράζονται με δύο τρόπους σκέψης: “Διάβασμα” της σκέψης των άλλων συνανθρώπων μας, αποδίδοντάς τους αρνητικές προθέσεις. Με άλλα λόγια: αυθαίρετη κρίση ενός ανθρώπου, σκεπτόμενη/σκεπτόμενος ότι

Η ώρα του πρωινού ξυπνήματος είναι ένα απέραντο χάος στο σπίτι μας. Όσο κι αν γκρινιάζω σαν μαμά, όσο κι αν απειλώ, όσο κι αν ικετεύω… το να κάνω τον εννιάχρονο γιο μου να ανοίξει τα μάτια του, να σηκωθεί από το κρεβάτι του, να πιει έστω το γάλα του και να ξεκινήσει στην ώρα

Η έφηβη κόρη μου (13 ετών) αρνείται να συμμαζέψει το δωμάτιό της, υποστηρίζοντας ότι είναι το “βασίλειό” της, ότι “έτσι της αρέσει και έτσι γουστάρει να είναι”. Επιπλέον, τονίζει φωνάζοντας ότι “άμα δεν μου αρέσει να μην μπαίνω μέσα στον δικό της χώρο”. Σαν μαμά της θέλω να σκουπίσω και να καθαρίσω, αλλά το δωμάτιό

Nευροαναπτυξιακή διαταραχή, Επιδρά στο νευρικό μας σύστημα, Η πορεία της νόσου χαρακτηρίζεται από συνδυασμό πολλαπλών ακούσιων κινητικών τικ και τουλάχιστον ενός φωνητικού (απλών ή/και σύνθετων). Έχει περιόδους έντασης αλλά και ύφεσης, Τα τικ είναι ξαφνικές, ταχείες, επαναλαμβανόμενες, άρρυθμες, στερεοτυπικές συσπάσεις κινητικών ή φωνητικών μυών, Συμβαίνουν πολλές φορές την ημέρα, σχεδόν κάθε μέρα ή με διαλείποντα